Het verhaal dat ik voordraag is heel bekend in de islamitische traditie en wereld. Het staat symbool voor ons wereldse leven en wordt vaak gebruikt om mensen te herinneren aan de kwetsbaarheid van ons leven, maar ook de vergankelijkheid van ons bestaan en hoe wij toch ondanks deze staat van zijn ons leven leven hoe we het leven. Persoonlijk inspireert en raakt het mij enorm, en met mij nog vele geloofsgenoten.

Voor het korte verhalenproject wilde ik graag iets van de Duitse schrijver Günter Eich aanleveren. Hij is als auteur net als Sartre getekend door zijn ervaringen in de Tweede Wereldoorlog en is een van de grondleggers van de zogenaamde “Kahlschlagsliteratur” of “Trümmerliteratur” waarin Duitse auteurs proberen om de staat en de stemming van Duitsers gedurende de Tweede Wereldoorlog vast te leggen. Toen ik 14 was luisterde ik op de radio naar het vijfdelige hoorspel “Träume,” waarin Eich probeert om de horror te formuleren die toen het dagelijks leven voor miljoenen mensen was.

I’ve chosen a story that definitely made a big impression on me when I was a child. It’s about a poor peasant boy who receives a helping hand and rises in society. At the same time, he is disgusted by his humble origins.